Pech

Jak pech, to pech. Jak lawina, jeden po drugim. Tak zwykle bywa.

Zastanawiam się , czy może przebiegł mi drogę czarny kot, czy nie złapałam się za guzik widząc kominiarza ? Nie żebym była przesądna, ale może ...
 

Od soboty jestem odcięta od świata, od Was , od internetu. Kilka godzin spędzonych na telefonie w poniedziałek, na infoliniach i nic, jakbym w ogóle nie miała łącza. Tragediaaaaaaaaaa ! I nie będę rozpisywała się nad panującym bałaganem w naszej telekomunikacji , bo szkoda czasu i nerwów. Jedyny plus , to panie , które naprawdę chciały pomóc ale ni jak nie potrafiły, bo w systemie nie mogły znaleźć mojego numeru, który istnieje już kilka dobrych lat.

Dopiero dzisiaj miły pan uratował zaistniałą sytuację, wszystko się wyjaśniło i póki co jestem na jakimś łączu radiowym , ale jestem, to najważniejsze.
 

 Najpierw mój wyjazd urlopowy, potem wielkie porządki, pranie itp. / długo mnie nie było/ i wreszcie dotarłam , i kiedy chciałam w weekend rozsiąść się wygodnie i wreszcie pooglądać co tam ciekawego u Was się wydarzyło , klops, czarna dziura, brrrrrr.

A wspominałam , że mam masę zaległych zdjęć, które bardzo ale to bardzo chciałam pokazać i niestety ciągle nie mogę tego uczynić.
 Ale to nie koniec mojego pecha. Otóż kiedy już udało połączyć się ze światem i szczęśliwa zasiadłam do komputera aby pokazać Wam moje nowe zdjęcia kwiatów polnych , nowych przedmiotów, które zawitały u mnie, piwonii, które poczekały z kwitnieniem do mojego przyjazdu /notabene obawiałam się, że jak wrócę zastanę zwiędłe kwiaty/....

Zrobiłam trochę zdjęć hi hi hi / znacie mnie , zrobiłam ich trochę więcej niż trochę/, ... i kolejny KLOPS .... mąż wyjechał na dwa dni i wziął aparat razem z moją kartą pamięci. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 I czy nie można tego nazwać pechem ? Jak tak dalej pójdzie zdjęcia ogrodu, piwonii, polnych kwiatów, traw , pokażę w grudniu ... , mam nadzieję, że się tak nie stanie.

 

W komputerze znalazłam kilka zdjęć majowych, które teraz pokażę i które nawiążą do mojego następnego posta, który zamieszczę od razu jak odzyskam aparat.

Zdjęcia w scenerii kwitnącej wiśni...
 

 

 

 

 

... i białych lobelii, które trochę ucierpiały podczas mojego wyjazdu, tutaj jeszcze bez zasuszonych kwiatuszków.

 

Wieszaczek,/ bo to on będzie w następnym poście/ bardzo mi się spodobał , kiedy zobaczyłam go w sklepie, myślałam i myślałam czy go kupić, myślałam i myślałam,  aż się zdecydowałam, kupiłam ... To jeden z takich przedmiotów, który nie jest bardzo potrzebny ale swoim urokiem tak uwodzi , że musisz go mieć. a potem myślisz, ha tylko co ja z nim teraz zrobię.  Zastanawiałam się gdzie mogę go powiesić ? ... i znalazłam dla niego fajne miejsce / ale o tym następnym razem .../

 

 

 

Muszkom spodobał się klimat i towarzyszyły mi bezustannie.

 

 

 

Mam nadzieję, że wkrótce będę mogła w końcu pokazać to co chciałam.

Gdzie powiesiłam wieszaczek, i świecznik , który już pokazywałam tutaj w wersji stojącej.

A tymczasem zajrzę co słychać na Waszych blogach.

 

 

Pozdrawiam

 

 Ali